تأثیر روشهای موسیقی درمانی و تن آرامی بر اضطراب بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه قلبی

چکیدههدف: در این پژوهش تأثیر کاربرد روشهای موسیقی درمانی و تن آرامی بر میزان اضطراب بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه قلبی بررسی شده است. روش: آزمودنیهای پژوهش را 90 بیمار بستری در یکی از بیمارستانهای آموزشی شهر تهران تشکیل داده اند که به تصادف در سه گروه موسیقی، تن آرامی و گواه جای داده شده اند. برای گرد آوری داده ها یک پرسشنامه مربوط به ویژگیهای جمعیت شناختی و پرسشنامه اسپیل برگر به کار برده شد. در این پژوهش برای گروه موسیقی، نوار موسیقی بدون کلام ایرانی و برای گروه تن آرامی نوار تن آرامی به کمک ضبط صوت دارای گوشی به مدت 30 دقیقه پخش گردید. پیش از پخش نوار و پس از آن در دو گروه موسیقی و تن آرامی و هم چنین در گروه گواه پرسشنامه اضطراب اسپیل برگر تکمیل شد و برای تعیین اثربخشی نوار موسیقی و نوار تن آرامی، تفاوت نمرات اضطراب پیش از مداخله و پس از آن، محاسبه گردید. یافته ها : یافته ها نشان داد که هر دو روش موسیقی درمانی و تن آرامی سبب کاهش معنی دار اضطراب آزمودنی های پژوهش گردیده است. در حالیکه میزان اضطراب آزمودنی های گروه گواه در ارزیابی پس آزمون کاهش نیافته بود. نتیجه: گوش کردن به نوار موسیقی و نوار تن آرامی باعث کاهش اضطراب بیماران می شود.